ಹೀಗೊಂದು ಕವನ ಇನ್ 12th std ...
ಕುಳಿತಲ್ಲೇ ಹೋಗಿಬಿದಬಲ್ಲೆ ನಾನು switzerland ಅಮೆರಿಕಗಳಿಗೆ
ಆಗಿಬಿದಬಲ್ಲೆ ಡಾಕ್ಟರ್, ಐಎಎಸ್ ಆಫಿಸರ್ ಇಲ್ಲವೇ pwd ಇಂಜಿನಿಯರ್
ಯಾ ಸೂಪರ್ ಮಾಡೆಲ್ ...
ಹಾಗಿರುತ್ತವೆ ನನ್ನ ಕನಸುಗಳು
ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕದ ಕೂಸುಗಳು
ಆದರೆ ಎಂದಿಗೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಇವೆಲ್ಲ ನನಸು
ಏಕೆಂದರೆ ಹಾಗಿದೆ ಯಾವಾಗಲು ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕದಲ್ಲಿ
ವಿಹರಿಸುವ ನನ್ನ ಮನಸು ....
ಈಗೀಗ ನನ್ನ ಮನೆಯ ಗೋಡೆಗಳು
ಕೇಕೆ ಹಾಕಿ ನಗುತ್ತ ಹೇಳುತ್ತಿವೆ ಗುಟ್ಟೊಂದು
ಏ ಹುಡುಗಿ..!!! ಆಗಬೇಡ ನೀ ಕನಸಿನ ರಾಜಕುಮಾರಿ
ಕುಲಿತಿರಬೇಡ ನೀ ಕನಸಿನರಮನೆಯಲ್ಲಿ
ಅವೆಲ್ಲವನ್ನು ಒದ್ದೆದ್ದು ಬಾ ನೀ ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ
ಆಗಲೇ ನಿನ್ನ ಜೀವನ ಉದ್ಧಾರ
ಬದುಕಿಗೊಂದು ಆಧಾರ ...
ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದು ಹ್ಞೂ ಗುಟ್ಟುತ್ತದೆ ನನ್ನ ಮನಸು
ಮತ್ತು ಗೋಡೆಗಳಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ
ಏ ಹುಚ್ಚಪ್ಪಗಳಿರ , ಊರು ಕೊಳ್ಳೆಹೊಡೆದ ಮೇಲೆ
ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ
೧೦ ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಹೇಳಬಾರದಿತ್ತೆ ಏ ಗುಟ್ಟು
ಏಕೆಂದರೆ ನನಗೀಗ ವಯಸ್ಸು ಹದಿನೆಂಟು
ಮತ್ತೆ ಗೋಡೆಗಳು, ಅದರ ಮೇಲಿನ ಹುಳ ಹುಪ್ಪಡಿಗಳು
ಕರುಣೆಯಿಂದ ಹೇಳುತ್ತವೆ
" ಆದರು ನೀ ಬಿಡಬೇಕು ಈ ಕನಸು ಕಾಣುವ ಚಾಳಿ
ನಿಲ್ಲಿಸು ಈ ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕದ ವಿಹಾರ
ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ ಭವಿಷ್ಯ ಹರೋಹರ...!!"
ಗೆಳೆಯರೇ ಈ ಕವನ ಓದಿದ ಮೇಲೆ ನಿಮಗನ್ನಿಸಬಹುದು ಏನಿದು negative thought ಅಂತ .... ಹೌದು puc ಯ cetಯಲ್ಲಿ ಕೆಟ್ಟ rank ಬಂದಾಗ ತುಂಬಾ ದುಖದಿಂದ ಬರೆದ ಕವನ ಇದು.. ಜೀವನ ಮುಗಿದೇ ಹೋಯಿತು ಎಂಬ ಭಯ, ಆತಂಕಗಳು, ಅವಮಾನಗಳು...
ಹಾ ಹಾ ಹಾ ಹಾ ಆದರೆ ಈಗ ನಗು ಉಕ್ಕಿ ಬರುತ್ತದೆ, ಜೀವನ ಸ್ವಾರಸ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಮನಸು ಕಂಡು...
ಆದರೆ ಗುಲ್ ಮೊಹರ್ ಈಗ ನಗುವುದನ್ನು ಕಲಿತಿದ್ದಾಳೆ.........:):)
No comments:
Post a Comment